Çocuk..

Kızgınım sana çocuk!

Her gördüğümde sana ters, asi, kötü davranacak ama arkandan kendimi tutamayıp ağlayacak kadar kızgınım...

Hep mantığım öne geçtiği için ve hep donuk bakıp hayata; hiç bir şey olmamış gibi hareket etmek durumunda bırkatığın için. 

İşine gelen değerleri var sayıp işine gelmeyen benim değerlerimi yok saydığın için...

Karşında duygularım yokmuşcasına, beni belki de olmadığım bir kalıba sokup aldırmaz, bağlanmaz hissetmez, üzülmez, düşünmez kısaca biyonikmiş  gibi yaşamaya mahkum ettiğin için...

Benim bir bayan olduğumu unutup kendi başıma ne kadar savaşabileceğimi hiç destek olmadan uzaktan izlediğin için. 

Hayatımda hep güçlüyü,akıllıyı,başarılıyı oynamak zorunda hissettirdiğin için. 
Ve de en çok artık fallarıma bile  çıkmadığın için kızgınım!!!

Beni öyle büyüttün ki çocuk; şimdi yolumu kendim bulabiliyorum, adımlarımı daha sağlam basıp senin gibilerini uzaktan tanıyabiliyorum... 

Zaten bu saatten sonra fal bile kapatmıyorum çocuk!!