Perşembe, Kasım 15, 2012

Bir Kahve Günlüğü




Onunla bir kahve dükkanında tanışmamız tesadüf değildi...
Kahve kokuyordu her yer...
Kahve rengi bakıyorduk hayata...
Ben çok umutluydum bizden.
İçin kararmış derler ya bizimki de kahve rengiydi 
Ama ferahlamak için süt yeterliydi 
Ondandı birbirimizi  çabucak anlayışımız...
Nereden bilebilirdik ki içimizdeki çarpıntının sadece kahveden kaynaklandığını...
Sonrası yoktu... 
Bir bardak kahveden sonra acıttık canımızı...
Çifte kavrulmuştu gerçeklerimiz.
Kahve sadece kendimize gelmemiz içindi...



Nes


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Öne Çıkan Yayın

Sevmekte yorulur

Sevmekte yorulur. Defalarca sana anlatmak istediğim şey buydu aslında. Bir elin hep kapının kulpunda olduğu için anlayamadın sen ...