En Zor Soru...

Adamın bir ayağı eşikte dururdu hep gidecekmiş gibi...

Kadın her sabah aynı soruyu sorardı kendine? 

''Sabah hala  beni seviyor olacak mı?'' diye

Sabah hala yaşıyor olacağına söz vermekle aynıydı kadının sorduğu soru...

Zor değildi adamı sevmek zor olan yüreksiz olanı gönlüne yük etmekti...

Cevap vermezdi adam hayat kadar acımasız ve kalabalıktı...
Oysa onun bu kibrine vurulmamış mıydı?
Ne aptalım diye geçirdi içinden.

Kadın ''yalnız kalmak istiyorum'' dedi bir gün ve gitmesini izledi. 

Yalnız kalmak istediği tek yer adamın kalbiydi oysa...

Sahip olunan ama asla ait olduğunu hissettirmeyen İstanbul'dan farksızdı adam

Çok güzel ama çok kalabalık...
İstanbul'dan da yorulmuştu zaten...
Küçük bir bavul hazırladı  ''az eşya az insan'' diyerek

Kimsenin kalabalığı olamazdı kadın. 

Tek istediği nefes almaktı.

Hayat yeterince zordu  bir de hayat boyu kaybetme korkusuyla yaşamak çok ağırdı.

Huzur iken aradığı hep aynı soruyla uyanamazdı...

Netti kadın. 
Adam ise şaşkın.

Adam terk edilmenin acısıyla sevdiğini fark etti kadını 

ama

 Kadın tek kelime etmedi.

Adam hiç bilmedi kadınsa geri dönmedi...

Sevgiler Nes