Hiç

Yazdıklarını bir kere bile okumamış olan biri onun anlaşılır olmasını bekliyordu.

En zoruydu oysa bir insanın kendini bir başkasına ifade etmesi.

Zamanla aşılamayacak duvar yoktu kimse bilmedi.

Yine sustu...

Ağırdı...

Her şey belki satır aralarında gizliydi.

O yine sadece yazdı...

Bu onun kendisini cezalandırma şekliydi...

Onu ayakta tutan güvendiği tek şeyi de kaybetmişti belli ki.

Artık kendi dünyasında bir hiçti.

Başka bir insanın her şeyi olmasını bekleyen bir hiç...

Bu da geçecekti elbet.

O kimseye kolaylık vaat etmemişti 

 O sadece  doğruluk ve dürüstlük vaat etmişti...

Sevgiler Nes